Rouwen tussen eb en vloed

In haar gedichten geeft Anne Remijn gevoelens weer van rouw, verdriet, pijn, gemis en vooral van liefde. Zij maakt hierbij gebruik van metaforen en beelden, waarbij de zee vaak symbool staat. Rouwen is als eb en vloed. Poëzie biedt een vorm om uit te drukken wat vooral gevoeld kan worden maar bijna niet gezegd. Waar gesproken woorden bij rouw kunnen kwetsen en afschrikken neem je gedichten tot je als je daar de ruimte voor voelt. Zodat je kan herlezen en kan proeven welke regels en woorden op jou van toepassing zijn. Haar gedichten zijn geïnspireerd op de ontmoetingen in haar werk als rouwtherapeut. Anne begeleidt kinderen, jongeren en volwassenen, gezinnen en groepen die een verlies hebben meegemaakt vanuit haar praktijk Eb en Vloed. Eerder schreef zij ‘Papa, waar ben je’ , ‘Opa’s zakmes’ en ‘Scheuren van de ziel’.